We love Myanmar

Vooraleer naar Toungoo over te stappen nog even 2 leuke anekdotes over Mawlamyine. We hadden daar dus een brommertje gehuurd. Ze waarschuwen ons ook steeds dat we een helm moeten opzetten. De locals doen dat vaak niet maar de politie is strenger op de toeristen als ze geen helm dragen. Vooral de bestuurder moet er zeker ene opzetten, was ons gezegd. In Mawlamyine gingen we overdag een kleine verplaatsing doen en ik had geen helm op. Uiteraard politiecontrole (1^e keer tijdens onze reis). Ze vroegen Stef zijn rijbewijs, niet bij natuurlijk, en ik kreeg de opmerking dat ik geen helm op had. Normaal is dat een boete van $ 15 per overtreding. Maar Fellaini heeft ons gered! Toen ze onze nationaliteit vroegen begon 1 politieagent over Fellaini, waar wij gretig op inpikten en alle andere Belgen die in Engeland spelen opnoemden. Ze kenden ze allemaal! De premier league is namelijk erg populair in Azië. Na nog wat extra charmes erbovenop te gooien en nog vele sorry, sorry, sorry mochten we doorrijden! Dankjewel Fellaini, Hazard, Courtois, Kompany en co.

De andere anekdote gaat over ons ontbijt. Op sommige plaatsen krijg je toastbrood (zonder te toasten) met een spiegelei, maar dat waren we nogal beu. Omdat we toch alleen in het hotel waren als toerist en altijd alleen aan het ontbijten waren heb ik ze geleerd om verloren brood te maken. Dat heeft gesmaakt!

Toungoo (hier meer foto's)

Hier hadden we 1 nacht geboekt als tussenstop om verder door te reizen naar het Inle Lake. Met de nachtbus kwamen we om 3u ’s nachts afgepeigerd aan in het dorpje. De verplaatsing naar het hotel deden we met 3 brommertjes, want op 2 lukte het niet met de bagage die we meehebben. Aangezien dit voor ons een noodzakelijke tussenstop was verwachtten we er niet veel van. Maar het was er superleuk. We wandelden naar een dorpje dichtbij waar we verwelkomd werden door een resem kinderen. Ze wilden allemaal op de foto en Stef heeft met hen Sepak takraw (voetvolley) gespeeld. In de namiddag hebben we een brommertje gehuurd (met helm!) en zijn we de omgeving gaan verkennen. We kwamen uit bij een heel mooi hotel aan een meertje, waar we heel lekker hebben gegeten. De plaatselijke pagode was ook boven de verwachting en het lokale marktje was gezellig waar iedereen supervriendelijk was. In de late namiddag heeft Stef nog Sepak takraw gespeeld met enkele mannen van het dorpje. Volgende keer doe ik ook mee!

 

Inle lake (meer foto's)

De volgende dag was het tijd om naar het Inle lake te vertrekken, opnieuw met een nachtbus (18u-5u). Helaas is er vaak geen andere mogelijkheid, want een nachtbus is voor ons geen plezierrit. Zelf kunnen we amper slapen, heel veel Birmezen worden ziek en vullen hun kotszakje vol ijver en de chauffeur zet de airco superkoud zodat je bevroren aankomt. Dit gaan we in de toekomst dus proberen te vermijden.

Bij het Inle lake kan je geen brommertje huren, enkel fietsen. Fietsen dus maar! Eerst zijn we gefietst naar een monastry in teak met grote ovalen ramen wat een mooi kader is om monniken te fotograferen en waar je in een apart gebouw heel veel kleine boeddha’s kan zien. De foto’s spreken voor zich.  

Dan zijn we naar de plaatselijke pagode gereden en in de late namiddag naar de Red Mountain Estate gefietst, een heus wijndomein waar je wijnproeven kan doen en waar de setting erg mooi is. Hier hebben we dan ook de zon zien ondergaan.

 

De volgende dag stond de boottocht op het meer gepland. Het Inle lake staat bekend voor de vissers die met 1 been roeien en echt acrobate stunten uithalen. Er is daar ook een 5-daagse routerende markt.  Deze dag vond die in Indein plaats, waar ook indrukwekkende stoepa’s te zien zijn. Onderweg zie je dan nog drijvende groententuinen, waar vooral tomaten worden geteeld, de shops hebben we overgeslaan. Enkel een weverij zijn we binnen geweest waar enkele longnecks zitten te weven. Een toeristenshow waar we ons eigenlijk niet goed bij voelen maar die hals is toch indrukwekkend. Na de boottocht zijn we nog een Boeddha gaan bezoeken.

 

 

Kakku (hier meer foto's)
s’ Anderendaags hebben we een auto met chauffeur gehuurd om naar Kakku te gaan. Hier staan meer dan 2400 pagodes op elkaar gepakt. Moet ik zeggen dat we onder de indruk waren? Het is er een hele trip naartoe, een locale gids van het Pa-O volk is verplicht, niet goedkoop maar meer dan de moeite waard. Ook helemaal niet toeristisch. Die dag waren er 4 westerse koppels daar. Om je maar een idee te geven.

 

 

Bagan ( hier heel veel foto's)

Met een binnenvlucht van 40 minuten zijn we naar Bagan afgereisd. Kwestie om de nachtbus te vermijden. Oorspronkelijk hadden we in Bagan 3 nachten geboekt. Vooraleer naar de laatste bestemming van Myanmar af te reizen, namelijk Mandalay, hadden we een speling van 4 nachten gehouden. Na 1 dag Bagan hebben we besloten om die 4 nachten hier te blijven. Het is soms eens aangenaam om eens ergens wat langer te blijven en New Bagan is een gezellig dorpje waar het goed toeven is en onze hotelkamer valt ook goed mee. Stef heeft ondertussen een nieuwe hobby gevonden, namelijk onze was met de hand doen. In Thailand hebben we altijd de was laten doen. Daar rekenden ze per kilo. Hier rekenen ze per stuk zodat de prijs kan oplopen. Hij gaat er helemaal in op en ik hou hem niet tegen!

De eerste dag stond Mount Popa op het programma. Met een gedeelde taxi is het anderhalf uur rijden naar de 1518 m hoge stratovulkaan. De weg ernaartoe was erg mooi en we passeerden vele arme dorpjes waar de mensen hun brood proberen te verdienen met het verwerken van suikerriet in allerlei vormen. Mount Popa zelf vonden we een beetje teleurstellend. Hier hadden we meer van verwacht.

 

De volgende dag was echter weer een toppertje. Bagan heeft de grootste verzameling boeddhistische tempels, ruïnes en stoepas ter wereld. Hierover kan je bij zonsopgang een ballonvlucht maken. Het heeft zijn prijs maar aangezien we dit als ons sinterklaas-, kerst- en nieuwjaarscadeau beschouwen en we maar ene keer leven hebben we besloten om het te doen. Het was leuk om nog eens van de grond te gaan en behoort zeker tot onze top 3 van de leukste dingen die we al meegemaakt hebben op reis. De foto’s geven je hopelijk een indruk van deze geweldige vlucht.

 

De dag erop hebben we de  hele dag met elk een e-bike rondgereden tussen al dit moois en de tempels bezocht.
Het is hier wel erg toeristisch en aan elke grote tempel staan heel wat verkopers verkoper te zijn. Dit aanklampen zijn we niet meer gewend en ervaren we als minder aangenaam. Maar veel toeristen heeft ook zijn voordelen, zoals een grote keuze aan restaurantjes. Verhongeren doen we hier zeker niet!
Door hier wat langer te blijven leer je ook wat meer lokale mensen kennen. Stef had  kennis gemaakt met een gepensioneerde hotelmanager. Het klikte tussen die 2 en hij had ons vrijkaarten gegeven voor de Dandaree show, die over de geschiedenis van Bagan gaat . Toegangsprijs bedraagt normaal gezien $ 70 per persoon, diner inbegrepen. Voor deze prijs zouden we nooit naar zulk een show gaan, maar met de gratis kaarten gingen we het er toch op wagen. We waren daar weer als enige toeristen! Om de tribune wat op te vullen hadden ze jongeren uitgenodigd die aan de zijkant mochten zitten. Niemand had daar dus een ticket gekocht. De show zelf was geen vette maar ze deden hun best. Ik werd tijdens de show gefilmd en kwam op het grote scherm want de koning zocht nog naar een koningin. Maar ik was al bezet... Nadien mocht je nog mee op de foto met een deel van de acteurs. De setting was wel super want het was buiten met op de achtergrond het gouden paleis. Echt heel mooi. Voor het diner zaten we natuurlijk weer alleen, erg gênant.

Momenteel zijn we aangekomen in Mandalay, onze laatste stop in Myanmar. Dit land is echt een aanrader. We hebben er ontzettend van  genoten. Heel vriendelijke, mooie, behulpzame bevolking, heel veel mooie dingen te zien, heel veilig,... Niet te veel nadenken en boeken, zou ik zeggen!
 

Myanmar, het gouden land

Yangon (hier meer foto's)

Het was even wennen bij aankomst in Yangon, de grootste stad in Myanmar met 4,5 miljoen inwoners. Het was net donker aan het worden toen we met de taxi naar ons hotel reden. De meeste chauffeurs wachtten zolang mogelijk om hun lichten aan te steken. Er reden heel veel auto's (vooral oude) maar geen enkele brommer. Deze zijn blijkbaar in Yangon niet toegelaten. Bizar. Ons hotel was ook bizar. Gelegen aan de containerhaven bovenop een parking. Het 'restaurant' had ook uitzicht op de haven.

We waren ook de enige westerlingen maar dat bleek geen uitzondering want we zitten vaak alleen in ons hotel. Het is nochtans hoogseizoen omdat het de 'koudste' maanden zijn. Volgens mij is koud een erg breed begrip want het is echt bakken overdag met toch zo'n 35 graden.
Als eerst uitstap hadden we een rondrit van 3 uur gemaakt met de 'circulair train', een trein die dus in een cirkel rijdt rond de stad en waarbij je ook wat dorpjes boven de stad passeert. Dit geeft je een eerste indruk van de mensen en het leven in Myanmar.

 

Daarna zijn we in de late namiddag de Shwedagon pagode gaan bezoeken, zodat we deze in daglicht en avondlicht konden zien. Deze kegelvormige, 98 meter hoge pagode is de grootste tempel van Myanmar, bedekt met 50.000 kilo bladgoud en vele duizenden kostbare edelstenen en is één van de belangrijkste boeddhistische bedevaartsoorden ter wereld. De grote stoepa was wel net in renovatie en ingepakt met stellingen en doeken, maar in een gouden land als Myanmar doen ze dat met goudkleurige stellingen en doeken, zodat het niet hard stoorde. De beelden spreken voor zich.

 

 

 

De volgende dag hebben we het rustig aan gedaan en nog een pagode bezocht op een rond punt en een stadswandeling gemaakt.

Met de trein zijn we verder gereisd naar Kyaikto. Met momenten had ik spijt dat ik geen sportbh aan had want soms ging het er erg bumpy aan toe. We zaten nochtans in de upper class.

Kyaikto (meer foto's, wat had je gedacht)

Hier is de grootste bezienswaardigheid de 'Golden Rock'. De gouden rots is een metershoog granieten rotsblok, dat door gelovigen (mannen, want vrouwen mogen de rots niet aanraken) is volgeplakt met bladgoud. De rots balanceert op de rand van de top van de 1100 meter hoge Kyaiktoberg. Boven op de rots is een 7,3 meter hoge, gouden pagode gebouwd. Volgens de legende blijft het geheel in evenwicht door een haar van Boeddha. De Gouden Rots is een van de drie belangrijkste Boeddhistisch bedevaartsoorden van Myanmar.
Er naartoe rijden is al een attractie op zich. In het dorp aan de voet van de berg wordt je als vee opeengepakt in trucks die je naar de bergtop rijden. Het is een helse tocht maar als enige westerling tussen allemaal locals is het wel leuk.

Het is zeker een van de hoogtepunten van Myanmar. We waren onder de indruk van de omgeving en de sfeer is er erg aangenaam.

 

Mawlamyine (weer meer foto's)

Een brommertje huren is niet zo makkelijk in Myanmar maar Stef heeft dan toch iemand gevonden die ons zijn brommer 3 dagen wou verhuren. Dus wijllie weg, op naar de grootste liggende Boeddha. En groot dat die was! Echt indrukwekkend. Tegenover zijn ze begonnen met er nog eentje te bouwen maar aan het tempo (1 persoon) dat ze nu bezig waren gaat dat nog jaren duren. De huidige Boeddha is ook steeds aan renovatie toe en daarom hebben we ook maar 2 tegeltjes geofferd om een 'steentje' bij te dragen.

's Avonds zijn we dan ook nog eens de plaatselijke pagode gaan bezoeken die op een uitkijkpunt staat vanwaar je de zonsondergang mooi kan zien. Hier is het gezicht van Boeddha voor ons verschenen dus we zijn sterk aan het overwegen om ons tot het Boeddhisme te bekeren. Dit moet toch een teken zijn, niet?

De volgende dag hebben we een uitstap naar Hpa-An gedaan. Er is daar veel te zien in de omgeving maar door tijdsgebrek (druk, druk, druk) hebben we voor de Saddan grot gekozen. Het is een erg grote grot met bij het begin Boeddhabeelden, wat had je gedacht. Dat was al speciaal. Dan kan je verder wandelen en zijn er erg grote ruimtes met veel hangende en staande tieten. Bijna op het einde is er een oorverdovend geluid van de duizenden vleermuizen en moet je alleen maar hopen om geen vleermuizenkakka op je hoofd te krijgen. Helemaal op het einde kom je uit bij een meer. Een plaatselijke visser brengt je dan in een erg laag bootje onder de grot, door de lelies terug naar het beginpunt. Leuk!

We hebben dan ook nog een plaatselijke marktje bezocht maar die foto's hebben jullie nog te goed.

Momenteel zitten we in Toungoo waar we alweer een leuke dag beleefd hebben maar dat is ook voor de volgende keer!