Myanmar, het gouden land

Yangon (hier meer foto's)

Het was even wennen bij aankomst in Yangon, de grootste stad in Myanmar met 4,5 miljoen inwoners. Het was net donker aan het worden toen we met de taxi naar ons hotel reden. De meeste chauffeurs wachtten zolang mogelijk om hun lichten aan te steken. Er reden heel veel auto's (vooral oude) maar geen enkele brommer. Deze zijn blijkbaar in Yangon niet toegelaten. Bizar. Ons hotel was ook bizar. Gelegen aan de containerhaven bovenop een parking. Het 'restaurant' had ook uitzicht op de haven.

We waren ook de enige westerlingen maar dat bleek geen uitzondering want we zitten vaak alleen in ons hotel. Het is nochtans hoogseizoen omdat het de 'koudste' maanden zijn. Volgens mij is koud een erg breed begrip want het is echt bakken overdag met toch zo'n 35 graden.
Als eerst uitstap hadden we een rondrit van 3 uur gemaakt met de 'circulair train', een trein die dus in een cirkel rijdt rond de stad en waarbij je ook wat dorpjes boven de stad passeert. Dit geeft je een eerste indruk van de mensen en het leven in Myanmar.

 

Daarna zijn we in de late namiddag de Shwedagon pagode gaan bezoeken, zodat we deze in daglicht en avondlicht konden zien. Deze kegelvormige, 98 meter hoge pagode is de grootste tempel van Myanmar, bedekt met 50.000 kilo bladgoud en vele duizenden kostbare edelstenen en is één van de belangrijkste boeddhistische bedevaartsoorden ter wereld. De grote stoepa was wel net in renovatie en ingepakt met stellingen en doeken, maar in een gouden land als Myanmar doen ze dat met goudkleurige stellingen en doeken, zodat het niet hard stoorde. De beelden spreken voor zich.

 

 

 

De volgende dag hebben we het rustig aan gedaan en nog een pagode bezocht op een rond punt en een stadswandeling gemaakt.

Met de trein zijn we verder gereisd naar Kyaikto. Met momenten had ik spijt dat ik geen sportbh aan had want soms ging het er erg bumpy aan toe. We zaten nochtans in de upper class.

Kyaikto (meer foto's, wat had je gedacht)

Hier is de grootste bezienswaardigheid de 'Golden Rock'. De gouden rots is een metershoog granieten rotsblok, dat door gelovigen (mannen, want vrouwen mogen de rots niet aanraken) is volgeplakt met bladgoud. De rots balanceert op de rand van de top van de 1100 meter hoge Kyaiktoberg. Boven op de rots is een 7,3 meter hoge, gouden pagode gebouwd. Volgens de legende blijft het geheel in evenwicht door een haar van Boeddha. De Gouden Rots is een van de drie belangrijkste Boeddhistisch bedevaartsoorden van Myanmar.
Er naartoe rijden is al een attractie op zich. In het dorp aan de voet van de berg wordt je als vee opeengepakt in trucks die je naar de bergtop rijden. Het is een helse tocht maar als enige westerling tussen allemaal locals is het wel leuk.

Het is zeker een van de hoogtepunten van Myanmar. We waren onder de indruk van de omgeving en de sfeer is er erg aangenaam.

 

Mawlamyine (weer meer foto's)

Een brommertje huren is niet zo makkelijk in Myanmar maar Stef heeft dan toch iemand gevonden die ons zijn brommer 3 dagen wou verhuren. Dus wijllie weg, op naar de grootste liggende Boeddha. En groot dat die was! Echt indrukwekkend. Tegenover zijn ze begonnen met er nog eentje te bouwen maar aan het tempo (1 persoon) dat ze nu bezig waren gaat dat nog jaren duren. De huidige Boeddha is ook steeds aan renovatie toe en daarom hebben we ook maar 2 tegeltjes geofferd om een 'steentje' bij te dragen.

's Avonds zijn we dan ook nog eens de plaatselijke pagode gaan bezoeken die op een uitkijkpunt staat vanwaar je de zonsondergang mooi kan zien. Hier is het gezicht van Boeddha voor ons verschenen dus we zijn sterk aan het overwegen om ons tot het Boeddhisme te bekeren. Dit moet toch een teken zijn, niet?

De volgende dag hebben we een uitstap naar Hpa-An gedaan. Er is daar veel te zien in de omgeving maar door tijdsgebrek (druk, druk, druk) hebben we voor de Saddan grot gekozen. Het is een erg grote grot met bij het begin Boeddhabeelden, wat had je gedacht. Dat was al speciaal. Dan kan je verder wandelen en zijn er erg grote ruimtes met veel hangende en staande tieten. Bijna op het einde is er een oorverdovend geluid van de duizenden vleermuizen en moet je alleen maar hopen om geen vleermuizenkakka op je hoofd te krijgen. Helemaal op het einde kom je uit bij een meer. Een plaatselijke visser brengt je dan in een erg laag bootje onder de grot, door de lelies terug naar het beginpunt. Leuk!

We hebben dan ook nog een plaatselijke marktje bezocht maar die foto's hebben jullie nog te goed.

Momenteel zitten we in Toungoo waar we alweer een leuke dag beleefd hebben maar dat is ook voor de volgende keer!